‘Je kunt er zijn voor mensen en daar krijg je veel voor terug.’

Van huismoeder naar gastvrouw

‘Ik ben eigenlijk mijn hele leven huismoeder geweest. Altijd thuis, twee kinderen grootgebracht… Maar toen gingen mijn man en ik scheiden waardoor alles anders werd. Ik had echt nooit gedacht dat ik er alleen voor zou komen te staan. Het betekende bijvoorbeeld dat ik moest gaan werken. Maar hoe dan? Waar dan? Uiteindelijk begon ik in de schoonmaak bij Salios, óók vanwege mijn affiniteit met de zorg. Vervolgens las ik een advertentie voor de functie van gastvrouw op een andere locatie. Ik ging op sollicitatiegesprek en mocht meteen starten. In één woord: fantastisch.’

“Echte” zorg

‘Als gastvrouw serveer je maaltijden, maak je schoon en begeleid je activiteiten voor  bewoners. Je werkt op alle afdelingen op verschillende locaties. Na een poosje begon ik me af te vragen of er voor mij misschien nog een opleiding in zou zitten. Salios zei volmondig ja. Het traject inclusief stage duurde een jaar en op mijn 54^ste behaalde ik dan mijn diploma helpende Plus. Als klap op de vuurpijl kreeg ik een vast contract. Sindsdien doe ik de “echte” zorg: wassen, medicatie verstrekken, begeleiden.’

Lees verder ↓

Tafeldekken?

‘Ik ben Salios zo dankbaar dat ze in me hebben geloofd én geïnvesteerd. Deze baan heeft me zo veel gebracht. En natuurlijk is het werk niet altijd makkelijk. Onverklaarbaar gedrag zoals woede of huilbuien vind ik best moeilijk. Sommige bewoners willen constant naar hun vader en moeder toe en daar kunnen ze erg verdrietig van worden. Soms ga ik er even bij zitten om naar ze te luisteren. Soms zorg ik voor afleiding, al is het maar door te vragen of de oudere in kwestie me kan helpen met tafeldekken. Meestal gaat de knop dan meteen om.’

Naar de brasserie

‘We hadden een meneer die op een dag meerdere keren wilde douchen. Later spar je er uiteraard over met collega’s, maar op dat moment heb ik het laten gebeuren. Ik dacht: als hij daar nou rust in vindt, dan gaan we ’t gewoon doen. Een andere bewoner was voortdurend bezig met eten. Ze had het nergens anders over. Soms ging ze naar de brasserie en bestelde ze van alles. Moet je haar dan tegenhouden? Ik vind van niet. Te zwaar was ze niet en de slibtongetjes maakten haar gelukkig.’

Blij

‘Het contact met de bewoners is heel mooi. Zo is er een dame die veel boeken leest en waar je een goed gesprek mee kunt voeren. Een lieve vrouw, een gezellig mens. Ze zei een keer dat ze vond dat we wel erg hard moesten werken voor ons geld. Dat raakte me. Of laatst, toen een van de bewoners in mijn oor fluisterde: “Ik ben zó blij dat je er weer bent.” Daar doe je het toch voor?’

Helemaal ingestopt

‘Er wordt veel gelachen op de afdeling. Je hebt van die momenten… Een paar dagen geleden had ik een meneer net helemaal ingestopt. Stond-ie vijf minuten later alweer voor me, aangekleed en wel, zijn gebit nog op het nachtkastje. Zo lief. Ik ben dan werkelijk ontroerd. Je zíét hoe kwetsbaar iemand is.’

Zwaaien

‘Dus ja, ik kan mijn beroep absoluut aanbevelen. Zeker vanwege het gevoel dat je ertoe doet. Je kunt er zijn voor mensen en daar krijg je veel voor terug. Kijk, ik heb een groene Fiat 500 en daarmee reed ik van de week het parkeerterrein op. Staat er een glimlachende bewoner voor het raam naar me te zwaaien. Hij had mijn auto herkend. Ja, dan smelt ik. Dan kun je me wegdragen.’

Werken bij Salios. Gewoon doen!